Mgr inż. Lesław Kukawski urodził się w 1930 roku we Lwowie, gdzie się wychowywał. Po wojnie ukończył studia na Wydziale Rolniczym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Specjalizował się w hodowli koni, pracując szereg lat w stadninach państwowych. Potem gospodarował na własnym 25-hektarowym gospodarstwie rolnym.

Od wczesnego dzieciństwa przejawiał zainteresowanie wojskiem i historią, na co niewątpliwy wpływ miał wpajany mu w domu kult dla tradycji narodowych i przywiązanie do rodzinnej przeszłości niepodległościowej. Pradziadek Rajmund Kukawski był Powstańcem Styczniowym. Ojciec Zygmunt jako chłopiec brał udział w obronie Lwowa w 1918 roku, za co został odznaczony Krzyżem Obrony Lwowa. Jeden brat Matki, Bolesław Stańkowski, poległy pod Laskami w 1914 roku jako legionista I Brygady, został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Niepodległości, drugi - Zygmunt Stańkowski był w 1920 roku ochotnikiem w 8 Pułku Ułanów w Krakowie, a w II wojnie światowej oficerem 2 Korpusu Polskiego we Włoszech. Brat stryjeczny Matki, Stanisław Stańkowski służył w stopniu kapitana w 11 Pułku Artylerii Lekkiej w Stanisławowie i walczył w kampanii 1939 roku. Jeszcze w czasach gimnazjalno-licealnych Lesław Kukawski działał jako instruktor w Związku Harcerstwa Polskiego w Krakowie, do momentu kiedy w 1949 roku Harcerstwo zmieniło swoje oblicze ideowe.

W 1965 roku wstąpił do Stowarzyszenia Miłośników Dawnej Broni i Barwy. W centrum jego zainteresowań znajduje się kawaleria polska, której poświęcił większość swoich opracowań, początkowo wygłaszanych w formie referatów na forum Stowarzyszenia i w innych środowiskach. Z czasem część tych opracowań zaczęła ukazywać się drukiem. Równocześnie był autorem kilkunastu wystaw w różnych miastach kraju poświęconych Wojsku Polskiemu, przygotowanych ze zbiorów własnych i kolegów. Ponad 30 lat przewodniczył Oddziałowi Poznańskiemu Stowarzyszenia. Był też wiceprezesem Zarządu Głównego Stowarzyszenia. Za swoją działalność i osiągnięcia otrzymał prawo noszenia Złotej Odznaki i najwyższy zaszczyt SMDBiB - tytuł Członka Honorowego. W 1995 roku postanowieniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polski "za wybitne zasługi w popularyzowaniu tradycji polskiej kawalerii" został mu nadany Złoty Krzyż Zasługi. W 2006 roku Urząd do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych wyróżnił Lesława Kukawskiego medalem "Pro Memoria".

Od momentu zaprzestania pracy zawodowej w rolnictwie, za co otrzymał odznakę "Zasłużony Pracownik Rolnictwa", zaczął coraz więcej pisać i publikować na tematy kawaleryjskie, hippiczne i hipologiczne.

Oprócz wspomnianych dowodów uznania za pracę, kilka Kół Pułkowych Kawalerii II Rzeczypospolitej przyznało mu prawo noszenia swoich odznak pułkowych, a mianowicie: 2 Pułk Szwoleżerów Rokitniańskich, 3 Pułk Ułanów Śląskich, 9 Pułk Ułanów Małopolskich, 14 Pułk Ułanów Jazłowieckich, Pułk 3 Strzelców Konnych im. Hetmana Stefana Czarnieckiego. Zrobiły to także trzy jednostki wojska III Rzeczypospolitej: 27 Zmechanizowany Pułk Ułanów im. Króla Stefana Batorego, 4 Suwalska Brygada Kawalerii Pancernej im. płk. Zygmunta Podhorskiego i 6 Brygada Kawalerii Pancernej im. gen. bryg. Konstantego Plisowskiego.

Lesław Kukawski został też wyróżniony Odznaką "Zasłużony Działacz Kultury", Złotą Odznaką Polskiego Związku Hodowców Koni, Złotą Odznaką "Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej" oraz Złotą Honorową Odznaką Polskiego Związku Jeździeckiego i Wielką Złotą Honorową Odznaką Polskiego Związku Jeździeckiego, w którym działał jako sędzia klasy państwowej.

Lesław Kukawski zmarł 10 lutego 2016 r. Pogrzeb odbędzie się 20 lutego 2016 r. o godz. 13:30 na Cmentarzu Komunalnym w Trzciance (Wielkopolska).

Życiorys pochodzi z książki "Kawaleryjska Alma Mater w Grudziądzu 1920 - 1939 zarys dziejów" autorzy: Lesław Kukawski, Juliusz S. Tym i Teodor Wójcik - Grudziądz 2008 wyd. I